Mijn weg naar herstel

Eigenlijk had ik al veel langer, zo niet al jaren, last van vage klachten. Ik heb 
vroeger veel hoofdpijn gehad, maar ook misselijkheid is mij niet vreemd. Die 
klacht had ik jaren geleden al gekoppeld aan spanning. Soms wist ik 
waarvoor ik spanning had, soms kon ik het totaal niet plaatsen. 
Ik was erg goed geworden in het negeren van de signalen van mijn lichaam en 
ging maar door​ en door...

"Luister naar het gefluister van je lichaam, zodat het niet hoeft te schreeuwen!"

Dit zinnetje had ik al zo vaak gehoord, ik dacht dat ik het begreep, totdat corona alles op z'n kop zette.
Mijn lichaam was duidelijk aan het schreeuwen , het wilde gehoord worden,alleen  had ik dat nog niet door...

Vanaf april 2021 stond mijn leven stil, bracht ik grotendeels liggend op de bank door en was het loopje naar het toilet al een opgave. Alles zag ik als een "activiteit van de dag", zoals de was opvouwen, vaatwasser uitpakken etc.
Eerst dacht ik wat op te krabbelen en heb ik geprobeerd weer te werken.
Ik heb van alles geprobeerd om te herstellen; ergo-therapie, revalidatie-traject, haptonomie, coaches, dieet en nog veel meer. Steeds hoopte ik dat nou net die ene therapie mij wel zou helpen.
Het voelde in die tijd echt als vallen en opstaan, tegen de berg oplopen en soms er keihard vanaf te vallen. ​Het opkrabbelen vond ik mentaal steeds zwaarder worden.
Eind 2022 werd ik door long covid gedwongen te stoppen met werken. Dit voelde als een enorm dieptepunt.
Tegelijkertijd besefte ik steeds meer dat ik niet naar een 'oplossing' buiten mezelf moest zoeken, maar dat de 'oplossing' van binnenuit moest komen.

Ergens halverwege 2023 werd ik door een lotgenootje gewezen op de mindbody-visie en ben ik allerlei boeken gaan lezen. Van het  eerste boek dat ik las, had ik het gevoel dat het over mijn ging en vielen er veel kwartjes.
Vanaf dat moment ben ik bewijzen gaan zoeken dat mijn klachten inderdaad te maken hadden met de mindbody-connectie. 
Als ik stress had, kreeg ik klachten.
Ik leerde dat het ging om interne stress zoals perfectionisme, pleasen, heel erg mijn best doen en dat het te maken had met mijn belemmerende overtuigingen.
En dat er emoties waren die ik niet mocht voelen van mezelf, zoals boosheid en dat er emoties waren die ik liever niet wilde voelen, zoals verdriet. Het ging hier om onbewuste verdrongen emoties.

Ik ging steeds meer lezen en raakte er écht van overtuigd dat mijn lichaam niet stuk is, maar dat mijn brein mij probeert te beschermen. Dat mijn brein veel gevaar ervaart, terwijl dat er niet daadwerkelijk is. 
Mijn lichaam stond in de stand vluchten en vechten voor de tijgers om mij heen,  alleen in het dagelijks leven zijn er geen tijgers bij mij in de buurt.
Ik leerde mezelf gerust te stellen, mezelf veilig te stellen en weer te genieten van de mooie dingen in het leven. Voor mij is het belangrijk geweest om de focus van de klachten te halen en niet meer bang te zijn voor de klachten. Ik wist immers dat de klachten een bescherming waren van mijn brein.
Dit resulteerde in kleine stapjes voorwaarts. Ik werd weer enthousiast van dingen, ik had weer zin om wat nieuws te gaan leren en in kleine stapjes heb ik mijn activiteiten uitgebreid.

In oktober 2023 voelde ik mij steeds beter en besloot ik een opleiding te gaan volgen. Dat was NEI-therapie.
Alleen al het bezig zijn met iets nieuws, zorgde voor nog meer energie.
NEI-therapie heeft ervoor gezorgd dat ik op een milde manier naar mezelf ben gaan kijken en heeft het emotionele blokkades weggehaald, waardoor de energie weer beter kon stromen in mijn lichaam.

In september 2024 heb ik me aangemeld voor de opleiding stressortherapeut. Ik las zulke mooie verhalen, ik werd er zo enthousiast van, dat ik dat ook graag wilde leren.
De opleiding heeft ervoor gezorgd dat ik zelf ook enorme stappen heb gezet in mijn herstel.
Ik kan en durf nu steeds meer mijn eigen emoties te voelen en te volgen. Ik durf steeds vaker te kiezen voor wat ik wil en wat voor mij goed is. 
Ik kan nu keuzes maken vanuit vertrouwen in plaats vanuit angst!

Dit gun ik iedereen!